- Mulleres Salgadas denuncia a grave precariedade das mariscadoras a pé, desprotexidas ante o parón de actividade e sen prestacións por cesamento.
Contexto da situación
A asociación Abrandares Salgadas, que representa ás traballadoras do mar en Galicia, emitiu un comunicado expresando a súa preocupación pola precariedade que enfrontan as mariscadoras a pé na rexión. Segundo a asociación, moitas destas traballadoras están “desprotexidas” debido á falta de prestacións económicas durante o parón da actividade marisqueira provocado pola alta mortaldade de moluscos nas praias.
Impacto do parón na actividade marisqueira
Desde xaneiro, varias confrarías nas rías galegas han detido as súas actividades para permitir a recuperación dos bancos marisqueiros. Este parón, que se espera esténdase ata o outono, deixou a mariscadores e mariscadoras sen a súa fonte habitual de ingresos. Mulleres Salgadas sinala que, aínda que o Instituto Social da Mariña (ISM) ofrece un sistema de protección para os afiliados ao Réxime do Mar, moitas traballadoras non están a recibir estas prestacións.
Casos de desprotección
A asociación destaca varios escenarios onde a desprotección é especialmente grave:
- Permisos recentes: Profesionais que acaban de obter o seu permiso de explotación de marisqueo a pé (permex) e que, por tanto, non xeraron dereito a cesamento.
- Ingresos reducidos: Mariscadoras e mariscadores que teñen un segundo traballo con ingresos moi baixos, inferiores a 500 euros ao mes, e nalgúns casos, mesmo menos de 200 euros.
- Prestacións esgotadas: Persoas que esgotaron a prestación por cesamento debido a paros sucesivos causados pola baixa produtividade das rías.
Reclamacións ás Administracións
Mulleres Salgadas reclama ás administracións, especialmente á Xunta de Galicia, que non se esqueza ás traballadoras en situación de precariedade no sistema de protección actual. Insisten en que o marisqueo debe ser considerado unha profesión regrada e non simplemente un complemento ás economías familiares. A asociación tamén suxire que a falta de medidas adecuadas para este colectivo podería estar influenciada pola feminización do sector.
Fondos comunitarios e axudas
Mulleres Salgadas menciona que o marisqueo a pé podería beneficiarse dos fondos comunitarios (FEMPA). Con todo, ata a data, as únicas axudas publicadas están dirixidas á actividade á boia, deixando desatendidas ás traballadoras a pé.
Prestacións e apoios gobernamentais
É relevante contrastar esta situación coas políticas de apoio e prestacións noutras rexións e sectores. Por exemplo, noutras áreas de España e Europa, existen programas de axuda específicos para traballadores temporais e estacionais que poderían servir de modelo para mellorar as condicións das mariscadoras en Galicia.
Análise comparativa
Unha análise comparativa con outras comunidades autónomas que enfrontan situacións similares podería proporcionar un contexto máis amplo. Nalgunhas rexións, implementáronse programas de capacitación e reconversión profesional para traballadores do mar, o cal podería ser unha alternativa para as mariscadoras en Galicia.
Informe da FAO
Un informe recente da Organización das Nacións Unidas para a Alimentación e a Agricultura (FAO) sobre a pesca e a acuicultura destaca a importancia da protección social para os traballadores do sector. A falta de protección social adecuada pode levar a unha maior vulnerabilidade e precariedade, especialmente en comunidades dependentes de recursos naturais que poden ser volátiles.
Conclusión
A situación das mariscadoras a pé en Galicia require atención urxente por parte das autoridades. Mulleres Salgadas puxo de manifesto unha grave problemática que afecta a un colectivo xa vulnerable, salientando a necesidade dun sistema de protección social máis inclusivo e efectivo. Comparar con outras rexións e considerar modelos exitosos podería axudar a deseñar solucións que garantan a seguridade económica e laboral das mariscadoras galegas.