- O sector do marisqueo a pé esixe a dimisión da patroa maior do Grove, acusándoa de bloquear iniciativas crave para a súa actividade.
O sector do marisqueo a pé no Grove iniciou o ano con forza e reivindicación. Este mediodía, máis dun centenar de persoas congregáronse fronte á sede da confraría, na praza do Corgo, para esixir a dimisión da patroa maior, María del Carmen Besada. A protesta, marcada por cánticos e pancartas, reflicte un profundo malestar no colectivo, que acusa á actual dirección do depósito de obstaculizar sistematicamente todas as iniciativas xurdidas desde o marisqueo a pé.
Segundo os manifestantes, o liderado de Besada e o seu equipo provocou un estancamento no sector, dificultando tanto a toma de decisións como a posta en marcha de proxectos necesarios para garantir a sustentabilidade e rendibilidade da súa actividade. “Non nos escoitan, nos ningunean”, sinalaba unha das mariscadoras presentes, subliñando a crecente desconexión entre a dirección do depósito e a realidade que enfrontan quen traballa día a día na extracción de recursos do litoral.
A tensión non é nova. Fuentes do sector aseguran que este desencontro vén xestándose desde hai tempo, agravándose nos últimos meses por cuestións administrativas e de xestión que, ao seu xuízo, non foron abordadas coa transparencia nin a eficacia necesarias. “Só queremos traballar con dignidade e que se respecten as nosas propostas”, engadía outra das participantes na concentración.
A confraría, pola súa banda, non emitiu ata o momento unha declaración oficial respecto a as acusacións, aínda que desde a contorna da patroa maior apúntase a que algúns dos conflitos poderían derivar de diferenzas internas máis profundas e complexas.
O marisqueo a pé é un piar económico e social no Grove, e a escalada de tensións ameaza con xerar un impacto significativo nun sector xa de seu vulnerable. Con esta protesta, os mariscadores non só deron visibilidade ás súas demandas, senón que lanzaron unha mensaxe clara: non están dispostos a permitir que a súa voz siga sendo ignorada. Resta por ver se a patroa maior tomará medidas para acougar as augas ou se este pulso desembocará nunha crise aínda maior no seo da confraría.