- Só hai 90 estibadores para un traballo que require máis de 150, o que retarda o alixo de túnidos na Pobra e evidencia a crise do sector portuario.
O porto comercial da Pobra do Caramiñal vive estes días unha situación insólita: a falta de estibadores está a complicar a descarga de 7.600 toneladas de atún conxelado de dous mercantes, o Savanna Breeze e o Nova Zeelandia, ambos con bandeira de Bahamas. Aínda que a operativa debería realizarse nun prazo de tres semanas, a escaseza de man de obra ameaza con alongar o proceso e pon de manifesto a crise que atravesa o sector portuario na comarca.
Un oficio en declive
Houbo un tempo en que o traballo de estibador nos portos de Ribeira e A Pobra era unha saída laboral estable e demandada. A chegada de mercantes con cargamentos de atún era frecuente, e as empresas consignatarias tiñan listas de espera de traballadores dispostos a realizar o duro traballo de descarga. Con todo, o panorama cambiou drasticamente: o tráfico de buques diminuíu, a actividade volveuse intermitente e moitos dos antigos operarios optaron por outros empregos máis estables.
Actualmente, calcúlase que se necesitarían máis de 150 estibadores para baleirar as adegas de ambos os buques, pero só hai dispoñibles 90. Isto obrigou a reorganizar a operativa, centrándose en cinco das sete adegas e priorizando as necesidades das fábricas conserveiras ás que vai destinado o atún conxelado.
Un alixo a contrarreloxo
O Savanna Breeze, o buque de maior tamaño, transporta o groso da carga con catro adegas repletas de túnidos. En paralelo, o Nova Zeelandia achega outras tres cámaras con materia prima. A falta de persoal levou a que se estean baleirando simultaneamente as catro adegas do Savanna Breeze e só una do Nova Zeelandia, retardando unha operativa que en condicións normais avanzaría con maior fluidez.
O proceso de descarga é unha tarefa que require precisión e resistencia, especialmente cando se manipulan grandes volumes de peixe conxelado. Segundo fontes do sector, cada adega require uns 26 operarios repartidos en dúas quendas, o que en condicións normais permitiría axilizar a operativa. Con todo, a falta de traballadores obrigou a reducir a capacidade de descarga, prolongando os tempos e xerando incerteza entre as empresas conserveiras que esperan a materia prima para a súa produción.
Un porto en transformación
O descenso na chegada de atuneros á Pobra non é casualidade portos, pero a falta de diversificación e modernización está a deixar obsoleta a súa operativa. Mentres grandes terminais adaptadas ao tráfico de contedores gañan protagonismo, peiraos como o da Pobra perden relevancia, o que xera unha espiral de descenso na actividade que afecta á man de obra e a toda a cadea de valor vinculada ao sector pesqueiro.
O impacto na industria conserveira
Máis aló do problema loxístico, a retardación na descarga de atún ten repercusións directas na industria conserveira, un dos piares económicos de Galicia. As fábricas dependen dunha subministración constante de materia prima para manter a súa produción e cumprir cos seus compromisos comerciais. Un atraso prolongado na descarga podería traducirse en problemas de abastecemento, aumento de custos e ata posibles perdas de contratos.
O sector xa enfronta outros desafíos, como o incremento dos custos enerxéticos, as restricións ambientais e a competencia de mercados exteriores. A falta de estibadores engade unha nova preocupación a unha industria que necesita estabilidade para seguir sendo competitiva.
Solucións á vista?
A crise de estibadores na Pobra é un síntoma dunha problemática maior: a falta de substitución xeracional e a escaseza de incentivos para atraer novos traballadores a un sector que foi perdendo atractivo. Sen unha solución a curto prazo, episodios como este poderían repetirse con maior frecuencia, afectando non só ao porto, senón a toda a economía local.
Algunhas voces dentro do sector apuntan á necesidade de mellorar as condicións laborais e garantir unha maior estabilidade no emprego para recuperar man de obra. Outras propoñen modernizar os procesos de descarga con maior mecanización para reducir a dependencia da man de obra manual.
O certo é que a crise da Pobra é un sinal de advertencia para o futuro do sector portuario galego. Se non se toman medidas, o descenso na actividade dos peiraos podería volverse irreversible, arrastrando consigo a toda unha industria que durante décadas foi un piar da economía na comunidade.