- As Confrarías de Ferrol denuncian a alarmante caída no marisqueo e reclaman medidas urxentes para preservar a tradición e o sustento económico do litoral.
O marisqueo, tradición centenaria na Ría de Ferrol, áchase hoxe nunha situación crítica. Reunidos coa Consellería do Mar e o ISM, os representantes das confrarías de Barallobre, Ferrol e Mugardos expresaron a súa profunda preocupación pola drástica redución nas capturas e a falta de alternativas para recuperar os bancos marisqueiros. A situación, segundo aseguran, podería desembocar no colapso dun sector vital tanto para a economía como para a identidade cultural de Galicia.
Contexto da crise
Durante as últimas semanas realizáronse intensas reunións entre os actores do sector e as autoridades. Nelas debateuse a posibilidade de instaurar un paro biolóxico ou un cesamento temporal de actividade que permitise a recuperación dos bancos de moluscos. Con todo, os mariscadores atópanse practicamente sen opcións para reverter a tendencia. No marisqueo á boia operan ao redor de 30 embarcacións, mentres que no de costa participan máis de 550 traballadores. No Banco das Pías, principal fonte de extracción, a diferenza é abismal: dun tope de 10 kg en épocas de bonanza pasouse a unha situación na que apenas se alcanza 1 kg, reflectindo un retroceso dramático na produtividade.
Ante este panorama, as confrarías emitiron un comunicado conxunto no que expresan o seu descontento e urxencia. Inclúese a continuación o texto íntegro do comunicado, que serve de testemuño directo da situación no terreo:
• No marisqueo a pé, participan 550 persoas das 3 confrarías.
Todos os profesionais dedicados ao marisqueo, que dependen dun stock de moluscos para extraer, están a tentar sobrevivir ou malviviendo ao non poder extraer de forma rendible. O noso banco principal (á boia), o Banco das Pías, leva 6 anos sen unha extracción significativa: pasamos de traballar 10–11 meses cun tope de 10 kg a non traballar ningún mes completo, sen ser capaces de extraer sequera 1 kg de ameixa babosa.
No libre marisqueo (á boia) vimos reducir os topes de 20 kg de ameixa loura ou carneiro a 10 kg. Mesmo cando se conseguen medias de 3 ou 4 kg diarios, o descenso é drástico se se compara con épocas en que se contaba cun tope de 20 kg. Esta situación é igualmente alarmante no marisqueo a pé, onde, por exemplo, a Confraría de Barallobre, que contaba con 65 mariscadores, hoxe só ten 14 traballando.
As mostraxes da empresa SEAGA e as asistencias técnicas das confrarías confirman un forte recrutamento inicial de ameixa babosa, seguido dunha drástica diminución na poboación, ao momento de non atoparse nin sequera as cunchas. Isto levou a un abandono progresivo e maioritario dos profesionais.
Tanto as confrarías como a administración non lograron identificar a problemática que conduce ao colapso do marisqueo. Se non se protexe aos poucos reprodutores que quedan, comprométese a función biolóxica vital e a supervivencia total dos moluscos na ría.
A maioría dos mariscadores superan os 50 anos e moitos dedicaron máis de 30 anos a esta actividade sen outra alternativa real, o que agrava a súa situación de desamparo.
Os mariscadores non podemos seguir soportando sós o peso desta crise. É responsabilidade das administracións protexer os recursos naturais, apoiar aos traballadores do mar e garantir a viabilidade que sustenta a moitas familias. Galicia, terra de mar, non pode permitir que quen depende del sexan ignorados e abandonados.
Por tanto, solicitamos unha alternativa para o sector marisqueiro por parte da administración antes da desaparición total das confrarías da Ría. Non descartamos realizar mobilizacións inmediatas e adoptar todas as medidas necesarias para tentar reverter esta situación.
Análise e perspectivas
A inclusión do comunicado neste artigo pon de relevo a urxencia do clamor dos mariscadores. Expertos en xestión de recursos naturais advirten que sen unha intervención coordinada que inclúa medidas de apoio económico, políticas de sustentabilidade e unha revisión urxente das cotas de extracción, o sector podería chegar a un colapso irreversible. A perda do Banco das Pías e a redución de topes de captura non só afectan a viabilidade económica, senón que poñen en risco a función biolóxica dos moluscos, esenciais para a saúde ecolóxica da ría.
A crise agrávase ao considerar que a maioría dos profesionais supera os 50 anos e dedicaron décadas a unha actividade que hoxe parece non ter alternativas. A falta de resposta por parte das administracións autonómicas e locais tradúcese nun abandono que ameaza con borrar unha tradición que foi piar do sustento familiar na rexión.
O futuro do marisqueo na Ría de Ferrol pende dun fío. A intervención urxente das autoridades é imperativa para reverter unha situación que afecta tanto o patrimonio cultural como á economía local. Mentres as confrarías prepáranse para posibles mobilizacións, a sociedade galega espera respostas que aseguren a continuidade desta tradición. A crise, reflectida no contundente comunicado das confrarías, é un chamado de atención para protexer un sector que definiu durante séculos a identidade do litoral galego.