Conflito de testemuños no naufraxio do Villa de Pitanxo baixo escrutinio xudicial

  • A veracidade dos testemuños no naufraxio do Villa de Pitanxo convértese no centro da investigación, mentres as autoridades buscan discernir entre intereses institucionais e persoais

O testemuño do inspector da Capitanía Marítima de Vigo, no que asegurou que o Villa de Pitanxo cumpría integramente coas medidas de navegabilidade e seguridade legalmente esixibles, expón unha nova perspectiva na investigación do tráxico naufraxio. Segundo a declaración facilitada pola defensa da armadora, o inspector afirmou que non se constatou ningunha deficiencia no buque durante a inspección oficial. Ademais, confirmou que o barco dispoñía de 24 chalecos e traxes de supervivencia, coincidindo coa cantidade especificada nos planos do buque, e que os equipos de seguridade estaban en bo estado e homologados.

Esta declaración parece favorecer os intereses da armadora, xa que suxire que o barco estaba en conformidade coas regulacións de seguridade, o que podería eximirlles de responsabilidade no naufraxio.

Con todo, estas afirmacións chocan coas discrepancias atopadas no informe provisional da Comisión de Investigación de Accidentes e Incidentes Marítimos (Ciaim). Segundo este informe, o Certificado de Navegabilidade en vigor establecía un número máximo de persoas autorizadas a bordo de 22, mentres que o inventario de equipo adxunto ao certificado de conformidade indicaba a dispoñibilidade de medios de salvamento para 22 tripulantes. Aínda que o barco contaba con dúas balsas salvavidas con capacidade para 25 persoas cada unha, o número de traxes de supervivencia, segundo os certificados, era de 22.

A contradición entre as declaracións do inspector e o informe oficial xera interrogantes cruciais sobre a veracidade dos testemuños presentados #ante a Audiencia Nacional. Quen está realmente dicindo a verdade? Se a versión do inspector alíñase co informe, cuéstionase a exactitude das declaracións do mariñeiro sobrevivente, Samuel Koufie.

Doutra banda, exponse a posibilidade de que a declaración de Koufie favoreza os intereses propios e dos outros mariñeiros falecidos e desaparecidos no mar, cuxos cadáveres non se recuperaron. É posible que o seu testemuño fose influenciado polo desexo de obter beneficios e indemnizacións para as familias dos seus compañeiros de tripulación.

Esta situación suxire que o inspector podería estar a apoiar á armadora para salvagardar os seus intereses económicos ou legais, mentres que Koufie podería estar a buscar xustiza para os seus compañeiros falecidos e as súas familias.

En última instancia, mentres as autoridades buscan esclarecer a verdade detrás do tráxico suceso, enfróntanse ao desafío de discernir entre testemuños contraditorios e determinar quen está motivado por intereses persoais ou institucionais. A procura de xustiza para as vítimas do naufraxio require unha exhaustiva investigación que poida lanzar luz sobre as circunstancias exactas que levaron a esta traxedia en alta mar.