- Os Estados membros teñen dous anos para deseñar plans que rehabiliten o 20% de océanos e terras para 2030
Desde o pasado 18 de agosto, a Lei de Restauración da Natureza, unha das normativas máis destacadas e controvertidas da última lexislatura da Unión Europea, entrou en vigor. Esta lei establece obxectivos vinculantes para a restauración de ecosistemas degradados, cun enfoque naqueles que poden capturar e almacenar carbono, e na mitigación de desastres naturais.
Os Estados membros están obrigados a implementar medidas de restauración en polo menos o 20% das áreas terrestres e mariñas da UE para 2030. Isto xerou preocupacións no sector pesqueiro, especialmente en relación coas posibles restricións á pesca de fondo dentro das Áreas Mariñas Protexidas (AMP). Para 2050, as medidas de restauración deberán aplicarse a todos os ecosistemas que o requiran, tanto en terra como en mar.
Plans nacionais para a restauración
Cada Estado membro ten un prazo de dous anos para desenvolver e presentar á Comisión Europea un plan nacional de restauración. Estes plans deberán detallar como se alcanzarán os obxectivos da lei, especificando as medidas para implementar, os recursos financeiros necesarios e un cronograma de execución con fitos para 2030, 2040 e 2050. A elaboración destes plans deberá realizarse de maneira participativa, permitindo a intervención do público e de todas as partes interesadas.
A Comisión Europea avaliará os borradores destes plans nacionais e poderá facer observacións que os Estados membros deberán considerar antes da aprobación final das súas estratexias. Esta lei foi aprobada polo Consello Europeo en xuño, con 20 Estados a favor, seis en contra e a abstención de Bélxica. Aínda que o sector pesqueiro, representado por Europêche, expresou a súa preocupación pola aprobación axustada da lei, avoga por reformas que consideren mellor os impactos na súa actividade.
A Lei de Restauración da Natureza marca o inicio dun ambicioso esforzo da Unión Europea para reverter a degradación dos seus ecosistemas, con implicacións significativas para a xestión dos recursos naturais nas próximas décadas.