- A verdadeira solución radica na capacidade da natureza para restaurar estes bancos mariños tan danados.
O impacto devastador da mortaldade mariña na ría de Pontevedra o pasado outono deixou aos expertos perplexos, sen poder asignarlle un número concreto. Na lonxa de Campelo, sinalan que a cantidade de ameixas falecidas foi tan abafadora que sería impracticable repoñelas con sementes, mesmo en cantidades millonarias. Todo o proceso de rexeneración agora depende da desova natural, cuxa abundancia se espera con optimismo na comunidade pesqueira.
O informe oficial de Campelo estima as perdas en ao redor de 1.300 toneladas de ameixa japónica, 515 de berberecho, 105 de fina e preto de 300 de babosa. Con todas as miradas postas no mes de abril, espérase que a desova da ameixa ofreza unha idea do ritmo de recuperación a curto prazo dos bancos marisqueiros. A rexeneración destes bancos depende en gran medida da capacidade da natureza para producir unha nova xeración de ameixas.
Aínda que as autoridades marítimas observan con optimismo o inicio de 2024, sinalando unha diminución nos episodios de mortalidade en comparación co final do ano anterior, aínda é necesario esperar os resultados das mostras de primavera para avaliar completamente a situación. Os meses finais de 2023 caracterizáronse por caídas prolongadas de salinidade nas Rías Baixas, o que provocou a morte masiva de mariscos debido á falta de tolerancia á baixa salinidade.
A mortaldade rexistrada na ría de Pontevedra foi unha das máis graves en décadas, o que levou ás confrarías locais a suspender temporalmente as súas actividades de marisqueo. Esta pausa brinda unha oportunidade para que os bancos recupérense, mentres que proporciona certa seguridade social aos traballadores afectados. A pesar dos esforzos de coidado e sementa realizados na ría, a magnitude da mortaldade fai que as sementas sexan insuficientes para compensar as perdas.
Desde a lonxa de Campelo, saliéntase que a sementa de cría na ría é como un xesto simbólico fronte á magnitude do desastre. A verdadeira solución radica na capacidade da natureza para restaurar estes bancos mariños tan danados. Con tantas incógnitas aínda en xogo, o mes de abril convértese nun momento crucial para avaliar o progreso e a viabilidade futura do marisqueo na rexión.
A medida que a comunidade pesqueira espera con ansias os resultados das mostras de primavera, a incerteza e a esperanza entrelázanse no horizonte de Pontevedra. As próximas semanas revelarán se a natureza foi xenerosa coa rexión, proporcionando un novo impulso aos esforzos de recuperación ou se os desafíos persistirán, requirindo medidas adicionais para garantir a sustentabilidade a longo prazo do marisqueo nestas augas.
En conclusión, a traxedia da mortaldade mariña na ría de Pontevedra sacudiu á comunidade pesqueira, desafiando a súa capacidade para adaptarse e recuperarse. Con todo, tamén resaltou a resiliencia e a determinación daqueles que dependen do mar para o seu sustento. Coa mirada posta no futuro, queda por ver se a natureza pode restaurar o que se perdeu e se a industria pesqueira pode recuperar a súa vitalidade no medio da adversidade.